Odnowa w Duchu Św. w Magdalence

Magdalenka

Dom Rekolekcyjny Wieczernik mieści się przy ul. Ks. H. Słojewskiego 19, przy kościele parafialnym Św. Marii Magdaleny w Magdalence, około 20 km od centrum Warszawy. Dom jest usytuowany w pobliżu lasu, co sprzyja spacerom i modlitwie. Dyrektorem Domu Rekolekcyjnego jest ks. Andrzej Grefkowicz.

W Domu może przebywać 60 osób. Pokoje są kilku-osobowe, z łazienkami w pokojach albo w korytarzu. Do dyspozycji uczestników jest także kaplica, sala konferencyjna, jadalnia i kawiarenka oraz parking.

W Domu mieści się także sekretariat Centrum Formacji Wieczernik.

Kontakt telefoniczny: (22) 757 99 93

Dojazd

Do Domu Rekolekcyjnego można dojechać zarówno samochodem jak i komunikacją publiczną. Dom Rekolekcyjny można łatwo poznać po charakterystycznej wieży z czerwonym dachem. Wjazd na parking znajduje się przy głównym wejściu do Domu Rekolekcyjnego (pod wieżą).

Adres:
Magdalenka
ul. Ks. H. Słojewskiego 19
Współrzędne dla nawigacji GPS: N: 52°4’56” E: 20°53’46”

Komunikacją publiczną najlepiej dojechać z Warszawy lub Piaseczna. W autobusach podmiejskich obowiązują bilety na strefę 2.

Historia

Rekolekcje i spotkania formacyjne Odnowy w Duchu Świętym odbywały się w Magdalence od końca lat siedemdziesiątych XX wieku, początkowo w Diecezjalnym Domu Rekolekcyjnym Emaus. Na początku lat osiemdziesiątych zaczęto przystosowywać dawne (wtedy już nieużywane) parafialne budynki gospodarcze, między innymi stodołę, oborę i dawną suszarnię ziół ks. Słojewskiego, na potrzeby nowego Domu Rekolekcyjnego. Przed podjęciem decyzji o przebudowie, ks. Andrzej Grefkowicz – ówczesny proboszcz – rozmawiał z Radą Parafialną i stwierdzono mniej więcej tak: „Ksiądz Nowak (poprzedni proboszcz) trzymał tu owce, niech teraz będą Boże owieczki”. Także Ksiądz Prymas – Józef kard. Glemp – był dobrze zorientowany w podejmowanych tu inicjatywach, a jego sekretarz, ks. infułat Goździewicz, wspierał inicjatywę przebudowy własnymi środkami finansowymi. Od samego początku Dom ten powstawał siłami członków grup modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym, którzy nie szczędzili swego czasu, umiejętności i środków finansowych, aby zaistniało miejsce całorocznej formacji duchowej. Duszą tych inicjatyw była wtedy Maria Oprzędek. Wiele osób wspierało to dzieło żarliwą modlitwą. Stopniowo były oddawane do użytku pokoje dla rekolektantów, kuchnia, jadalnia.

Tak stanął Dom Rekolekcyjny Wieczernik w swym pierwotnym kształcie. W lipcu 1984 r. miały miejsce pierwsze rekolekcje. Dalej jednak trwała przebudowa stodoły i latem 1989 r. została oddana do użytku „Sala na górze”, służąca jako miejsce modlitwy i sprawowania liturgii, sala konferencyjna i rekreacyjna. Dom zlokalizowany był w trzech budynkach, posiadał 66 miejsc noclegowych o skromnym standardzie: kilku- i kilkunastu-osobowe pokoje, piętrowe łóżka, łazienki w korytarzu.

Prowadzenie i obsługa Domu opiera się w dużej mierze na wolontariuszach, głównie z grup Odnowy w Duchu Świętym. Na każde weekendowe spotkanie formacyjne przyjeżdżają do pomocy w kuchni osoby z wyznaczonej grupy modlitewnej Odnowy. Także żaden turnus rekolekcyjny nie odbywa się bez pomocy wolontariuszy, którzy dają tydzień ze swojego życia, aby bezinteresownie pracować w kuchni i tym samym umożliwić innym odprawienie rekolekcji. Przez pierwsze lata również stała obsługa Domu (osoby angażujące się na rok i dłużej) polegała wyłącznie na wolontariacie. Obecnie są to osoby zatrudnione na etacie. Dom finansuje się sam, nie jest dotowany prze parafię ani inne instytucje. Utrzymuje się z opłat uczestników przyjeżdżających na rekolekcje oraz z dziesięciny niektórych grup modlitewnych Odnowy i pojedynczych osób.

Od listopada 2005 roku rozpoczęła się kolejna rozbudowa Domu, aby podnieść jego standard i stworzyć lepsze warunki do przeżywania rekolekcji. Zostało dobudowane nowe skrzydło, w którym znajduje się 20 2- i 3-osobowych pokoi z łazienkami oraz sala konferencyjna. Ta inicjatywa także została podjęta przy błogosławieństwie Księdza Prymasa. Również – podobnie jak wcześniej – rozbudowa jest finansowana całkowicie z ofiar składanych przez grupy Odnowy, nie tylko z naszej diecezji, ale także z wielu innych, szczególnie z Warszawsko-Praskiej, Łowickiej, Łomżyńskiej. Znaczącą część finansów stanowią darowizny prywatnych osób i rozprowadzane „cegiełki”. Gmina Lesznowola dotowała zakup niektórych sprzętów.